สัพเพเหระ > เป็นนักเลงกลอนอย่านอนเปล่า
สวนสงบ ....อยู่ไหน
แม็ท:
โลกใบใหม่ ถูกไฟสุม จนรุ่มร้อน
หมู่ภมร ไร้พฤกษา ถิ่นอาศัย
สายธารา มาแห้งเหือด ให้เดือดใจ
หมอกควันไฟ สีเทา เข้าปกคลุม
ฤดูกาล ฝนฟ้า มาแบบใหม่
ทอนาโด ภูเขาไฟ มรสุม
แผ่นดินไหว น้ำท่วม มาร่วมรุม
ถ้านิวเคลียร์ ระเบิด..ตูม! ใครสุมฟืน
เสียงเครื่องยนต์เสียงแตรที่แปรเปลี่ยน
โลกหมุนเวียนเปลี่ยนไปไม่อาจฝืน
คราโลกป่วย ช่วยปลูกป่า ล่าทวงคืน
ให้โลกฟื้น ได้หายใจ ให้สบาย
ผ่านมาแล้ว หลายสิบปี ที่เคยพบ
'สวนสงบ' กลางไพร น่าใจหาย
ถูกคุกคาม ลามลุก บุกทำลาย
ต่างรบรา มาแพ้พ่าย ป่าซีเมนต์
อันศีลธรรมในใจให้บ่มเพาะ
หาพื้นที่เหมาะเจาะปลูกให้เห็น
มอบน้ำใจ รดให้ ทั้งเช้าเย็น
จะกลายเป็น 'จิตสำนึก' ให้ตรึกตรอง
แม้นปลูกได้ตอนนี้ต้องรีบปลูก
ฝึกให้ลูก ปลูกต่อไป ในรุ่นสอง
หากสิ้นไร้ ป่าศีลธรรม ตามครรลอง
จะกู่ก้อง ร้องหาป่า คง'ช้าไป'
อันต้นไม้ ปลูกได้ แต่โตช้า
จะเป็น'ป่า' ใช่ว่า นานที่ไหน
หากแต่ปลูก 'จิตสำนึก' ลงที่ใจ
เขาเติบใหญ่ จะรู้ค่า ของ'ป่า'เอง
แม็ท เมืองชล ๑๓๕๕๑๓๐๔๒๕๕๖
ก็แวะมาแจ้งท่านที่กำลังตามหา'สวนสงบ' ว่าเราผ่านกันหลายปีแล้ว สวนนั้นตอนนี้กลายป่าซีเมนต์ที่มีแต่เสียงเครื่องยนต์สนั่นเมืองไปแล้้วครับ สวนสงบที่มีเสียงนกกาแมกไม้ผีเสื้อตามธรรมชาติแบบดั้งเดิมที่เราเคยสัมผัส นับวันหาชื่นชมได้ยากจริงๆครับ หากเราไม่ช่วยกันปลูกป่าไว้ต่อไปคงหาร่มเงาให้เย็นสบายแบบเดิมๆคงจะยากเช่นกันครับ
ชบาบาน:
กราบขอบคุณขอรับ ท่านแม้ท เมืองชล เข้ามาให้ความเห็นเรื่องสวนสงบ ผ่านบทกลอนคมคาย
ต่างคนก็ต่างความคิด แล้วท่านอื่นล่ะขอรับ มีความเห็นอย่างไร บอกกล่าวมาบ้าง
ลุงชัย นรา:
เข้ามาขอบคุณ เพื่อนนักกลอน ที่เข้ามาสานอารมณ์ให้ต่อเนื่อง..และเป็นที่ยิ่ง.....ต้องขอบคุณ ท่าน ชบาบาน ที่ดูแลห้องนี้ครับ
สหัสวรรษ:
ท่านแม็ท เมืองชล แต่งกลอนความหมายดีมาก ถูกใจ บวกให้1คะแนน
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[*] หน้าที่แล้ว
Go to full version