สัพเพเหระ > เป็นนักเลงกลอนอย่านอนเปล่า
สวนสงบ ....อยู่ไหน
ลุงชัย นรา:
เส้นขอบฟ้า ชายตามอง ม้วนอายเรา
เห็นหรือเปล่า ดาวดวงนั้น ใฝ่ฝันหา
สายน้ำแผ่ว แว่วเพลงผิว พลิ้วพรมมา
กล่อมชีวา ชื่นชีวิต วิจิตรงาม
น้ำค้างรุ่ง รับจูบเช้า แผ่วเบาอุ่น
ไอละมุน กรุ่นเพียงไร นกไถ่ถาม
เพลงขุนเขา กระเซ้าแหย่ กระซิบความ
ฟ้าสีคราม น้ำสีฟ้า เราสีเดียว
ทะเลบ่าย อาบสายลม ห่มแสงแดด
เจ้าผีเสื้อสีส้มแสด บินโฉบเฉี่ยว
ดอกไม้แย้ม แต่งแต้มทาง อย่างกลมเกลียวแมกไม้เขียว เกี่ยวใจเรา ให้เข้าใจ
เข้าใจว่า ดวงตางาม งามที่มอง
เข้าใจว่า ดวงใจปอง ปองที่ไหน
เข้าใจว่า โลกหล้างาม งามที่ใคร
แล้วเหตุใด ทำลายล้าง โลกที่งาม!!
เส้นขอบฟ้า ชายตามอง มายังเรา
ใครบ้างเล่า ลอบสบตา ขอบฟ้าหวาม
โลกร้อนเล่า ใครเล่าหนอ ก่อสงคราม
กลางสิ่งทราม น้ำค้างเร้น ใครเห็นแวว
เส้นขอบฟ้า ชายตามอง มายังเรา
โลกปวดร้าว เฝ้าร่ำไห้ ใครบ้างแว่ว
สวนสงคราม สวนสนุก รุกหมดแล้ว
สวนสงบอยู่แถวไหน ใครบ้างรู้?
ชบาบาน:
กดให้กำลังใจไว้แล้วขอรับ ท่านลุงชัย มาบ่อยๆนะขอรับ จะได้ถ่ายทอดความเป็นเอกลักษณ์ไทยไว้ให้ลูกหลาน
สืบต่อไป
รุ่นโบราณ:
.....กลางพงไพรใจไม่นิ่งยิ่งเซ็งแซ่
ห่มเหลืองแต่มากตัณหาหาศีลไม่
ปากหวานซ่อนใจขมออกถมไป
โทรมยากไร้น้ำใจดีก็มีดู
ร่ำรวยแต่ตระหนี่ว่ามีน้อย
จนต่ำต้อยน้ำใจดียังมีอยู่
เลวทรามรวยยศถาอย่าเชิดชู
คนไม่รู้สวรรค์เห็นเป็นพยาน
โลกวุ่นว้าพาใจให้หวั่นไหว
เข่นฆ่าแย่งชิงไปใจล้างผลาญ
แม้เร้นกายใจไม่นิ่งยิ่งรำคาญ
ใจสงบกลับผ่านอวิชชา
ทุกสิ่งอยู่ที่ใจใช่สิ่งอื่น
สวนสงบแช่มชื่นไม่ยากหา
สัตว์โลกไปตามกรรมอย่านำพา
มีปัญญาปล่อยวางก็ว่างเอง.
สวัสดีครับ คุณลุงชัย คุณชบาบานและเพื่อนสมาชิกบ้านพักใจทุกท่าน
ภูวดี:
โลกสับสน วุ่นวาย ได้เห็นอยู่
ยังไม่รู้ แก้อย่างไร ใจมันเหวง
ทั้งคนโกง ทั้งโจรร้าย อีกนักเลง
ไม่ยำเกรง กฎแห่งกรรม ทำลายคน
ติดชายแดน ก็คับแค้น กันทุกที่
ทั้งต่อหน้า มาราวี กันหลายหน
ทั้งลับหลัง ก่อการร้าย ทำลายชนม์
ผู้เดือดร้อน ก็คน ตาดำๆ
เมื่อไหร่หนอ จะได้พอ ได้หยุดยั้ง
ทั้งตายเจ็บ บ้านเรือนพัง ยังไม่หนำ
ชาวบ้าน ร่ำไห้ ใจระกำ
ขอร้องเถิด เลิกกระทำ กันเสียที
สวนสงบ อยู่ไหน ใคร่อยากถาม
จะได้ตาม ไปดู ให้ถึงที่
ความวุ่นวาย มารุมใจ เสียสิ้นดี
อเวจี บุกโลก แสนโศกจริง
พิมอยู่ เน็ตหลุด โชคดี กดส่งช่วงแรกซะก่อน ไม่อย่างงั้น พิมใหม่หมด
ไม่เหมือนเดิมแน่นอน :'e:56
ชบาบาน:
พนมมือรับ"สวนสงบ" ของท่านรุ่นโบราณ ความร้อรุ่มของใจคนในทุกวันนี้มันเพราะก็เพราะต่างคนต่างไม่ระงับใจตยเอง ไม่พิจารณาด้วยปัญญา
หากรู้จักที่จะคิด สวนสงบคงอยู่ในใจเราน่ะแหละ ถูกไหมขอรับท่านรุ่นโบราณ
ท่านภูวดี ได้ย่างกรายเข้ามาเพิ่มสีสันด้วยลีลาของบทร้อยกรองชั้นครูทีเดียว มาห้องนี้บ่อยๆนะขอรับ
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
Go to full version