สัพเพเหระ > เป็นนักเลงกลอนอย่านอนเปล่า
กวีวรรค
สหัสวรรษ:
เช็คดูในเว็บแล้ว สารานุกรมไทยเขาอธิบายว่า ๑๘๑๔. ซอเจ้ง เป็นเครื่องดนตรีจีนชนิดหนึ่ง มีสายสำหรับดีดคล้ายจะเข้ (ดูจะเข้และเจ้ง - ลำดับที่ ๑๒๙๔ และ ๑๔๖๓) หน้า ๖๖๒๗ ก็น่าจะสรุปว่าน่าจะใช่กู่เจิงแหละ
ลุงชัย นรา:
...แหม..ชื่นใจ..และยินดีมากๆทีมีผู้รู้เข้ามาเสริม ทักษะ ความรู้ให้ในหน้านี้ กลอนบทนี้เคยท่อง เมื่อสมัยเป็นนักเรียนตัวน้อยๆอยู่..ขอขอบคุณท่านสหัสวรรษ ที่ช่วยย้อนอดีตความทรงจำ..และขอขอบคุณท่านชบาบานที่เป็นผู้ดูแลห้องนี้ครับ
สหัสวรรษ:
ไปค้นในกรุเก่าๆที่ไปเกี่ยวเก็บมา มาถึงบทมหัศจรรย์บ้าง เก็บไว้นานจะเน่าเปล่าๆ เลยเอามาให้ซาบซึ้งกัน
บทอัศจรรย์จากเรื่อง พระอภัยมณี
๏ เกิดกุลาคว้าว่าวปักเป้าติด กระแซะชิดขากบกระทบเหนียง
กุลาส่ายย้ายหนีตีแก้เอียง ปักเป้าเหวี่ยงยักกะแผละกระแซะชิด
กุลาโคลงไม่สู้คล่องกระพร่องกระแพร่ง ปักเป้าแทงตะละทีไม่มีผิด
จะแก้ไขก็ไม่หลุดสุดความคิด ประกบติดตกผางลงกลางดิน
ชบาบาน:
บทอัศรรย์ที่ท่านสหัสวรรษยกของพระอภัยมณีมานำเสนอ ก็เป็นบทหนึ่งถ้าเป็นหนังก็เรท R ทีเดียว กระผมก็มีประสบการณ์บทอัศจรรย์บทนี้ สมัยที่
พอเริ่มอ่านหนังสือแตกอ่านให้ยายฟัง พอถึงตอนอัศจรรย์บทนี้ยายบอกว่า พอ..พอ แล้วลูกไม่ต้องอ่านข้ามมันไปเลย ตอนนั้นก็ไม่ค่อยรู้เหตุรู้ผล
เมื่อภายหลังพอจะรู้อะไรขึ้นมาบ้างก็นึกขำไม่หาย บทอัศจรรย์ของวรรณกรรมน่าจะมีท่านใดท่านหนึ่งค้นคว้านำมาจากวรรณกรรมสมัยเก่ามาชำแหละให้เป็นเรื่อง
เป็นราวเห็นท่าจะน่าสนุก ท่านสหัสวรรษแลท่านลุงชัย เห็นด้วยไหมขอรับ
ยังมีวรรณกรรมอีกฉบับหนึ่งน่าศึกษามาก ไม่ทราบท่านสหัสวรรษเป็นคนใต้หรือไม่ ท่านลุงชัยแน่นอนอยู่แล้ว คนใต้จะมีวรรณกรรมใต้ดินอยู่ฉบับหนึ่งโด่งดัง
มากคือ"สรรพลี้หวล" วรรณกรรมคำผวนที่อ่านแล้วเขย่าซี่โครงได้นานมาก กระผมเคยคัดลอกกับเครื่องคอมแจกเพื่อนพ้องในวงการวิทยุสมัครเล่น
อยู่คราวหนึ่งนานมาแล้ว ปรากฎว่ามีเสียงเฮฮาคะรึกคะรื้นกันยกใหญ่ ทั้งสองท่านเคยผ่านตาวรรณกรรมฉบับที่ว่านี้ไหม ขอรับ
ลุงชัย นรา:
...ผมมีอยู่ในครอบครอง 1 สำเนาครับ หวงยิ่งกว่าทอง เพราะหายากมาก...ได้มาจากเพื่อนครูรุ่นน้อง เขาไปสัมมนาที่นครศรีฯ เพื่อนๆเขาถ่ายเอกสารมาแจกกัน..สมัยเมื่อ 25 ปีที่ผ่านมา..ผมเลยใช้เป็นแนวทางแต่งกลอน เสมอมาครับ ท่านชบาบาน...
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
[*] หน้าที่แล้ว
Go to full version