สัพเพเหระ > เป็นนักเลงกลอนอย่านอนเปล่า
กวีวรรค
ชบาบาน:
ซาบซึ้งในวิริยะอุตสาหะของท่า"สหัสวรรษ"เป็นที่ยิ่งขอรับ นำการขับขานบทกวีของชาวจีนมาให้ฟังกัน นึกไม่ถึงว่าโจโฉก็เป็นกวีชั้นแนวหน้า
เสียงร่ายโศลกในวีดิทัศน์ได้อารมณ์มากๆ ทั้งๆที่กระผมไม่รู้ภาษาจีน น่าอิจฉาท่านที่เชี่ยวชาญแตกฉานในภาษาจีน ดูท่าจะเคยเป็นนักศึกษา
จากที่โน่นมา ส่วนเนื้อหาที่ท่าน"สหัสวรรษ"แปลมาเป็นกาพย์ก็ร้อยเรียงได้ลื่นไหลเป็นอย่างยิ่ง พนมมือคารวะขอรับกระผม
ลุงชัย นรา:
..ผมขอชื่นชม ท่านชบาบานมากๆ เลยครับ ที่เปิดห้องนี้ขึ้นมา ผมคนหนึ่งละที่ชื่นชอบ การขีดเขียน ไม่ว่าจะเรื่องสั้น บทกวี บทกลอน แต่ก็ไม่เอาถ่านสักเท่าไหร่ เมื่อสมัย เป็นนักเรียน ก็เขียนหนังสือ ไปลง(ตะกร้า)ที่นั่นที่นี่ บ้าง แต่ที่ชอบมาก คือ บทกลอนชมธรรมชาติ..ก็พอจะเขียนได้บ้าง แต่ต้องมีสิ่งประกอบ คือ บรรยากาศ อารมณ์ สิ่งแวดล้อม เมื่อก่อนนี่ไม่เท่าไหร่ จะเขียนได้ไวมาก แต่ตอนนี้แก่แล้ว สมองทำงานช้า เหมือนเครื่องดีเซล ต้องเผาหัวนานมาก กว่าจะออกมาแต่ละชิ้นงาน งานที่เพิ่งผ่านมา 2 ชิ้นนี่ ก็ได้ไปเที่ยวที่เกาะหลีเปะ สตูลมาก็พอมีอารมณ์ เขียนส่งมา ถ้ายังไง ท่านชบาบาน ติ และท้วงติงได้นะครับ ยินดีให้ความร่วมมือเต็มที่ครับ ขอขอบคุณมากครับ
ชบาบาน:
แหม...กระผมหรือจะเตือนลุงชัยได้ สีมือท่านราบรื่นสละสลวยดียิ่งอยู่แล้ว วัยวุฒิแลคุณวุฒิของท่านเป็นตัวการันตีท่านลุงชัยเอง พูดถึงความแก่ก็เช่นกัน
แก่มะพร้าวนี่มันเยี่ยมนาขอรับ มาแวะเวียนกันบ่อยๆนะขอรับ ช่วยกันพัฒนาห้องนี้ เพื่อดำรงความเป็นเจ้าบทเจ้ากลอนแบบไทยๆฝากไว้ให้ลูกหลาน
สหัสวรรษ:
สวัสดีครับลุงชัยกับท่านชบาบาน
พูดถึงบทกลอนธรรมชาติ ผมก็นึกถึงบทกลอนที่เคยท่องสมัยเด็ก บรรยายเห็นฉากธรรมชาติในป่า ยิ่งเด็กเล็กๆกำลังอยู่ในช่วงจินตนาการกว้างไกลด้วย เลยเอามาฝาก กลอนบทนี้ประทับใจไม่หาย
๏ ๏สัตว์สวยป่างาม ๏ ๏
จาก - มูลบทบรรพกิจ -
ของ พระยาศรีสุนทรโวหาร (น้อย)
เห็นกวางย่างเยื้องชำเลืองเดิน เหมือนอย่างนางเชิญ
พระแสงสำอางข้างเคียง
เขาสูงฝูงหงส์ลงเรียง เริงร้องซ้องเสียง
สำเนียงน่าฟังวังเวง
กลางไพรไก่ขันบรรเลง ฟังเสียงเพียงเพลง
ซอเจ้งจำเรียงเวียงวัง
ยูงทองร้องกระโต้งโห่งดัง เพียงฆ้องกลองระฆัง
แตรสังข์กังสดารขานเสียง
กะลิงกะลางนางนวลนอนเรียง พญาลอคลอเคียง
แอ่นเอี้ยงอีโก้งโทงเทง
ค้อนทองเสียงร้องป๋องเป๋ง เพลินฟังวังเวง
อีเก้งเริงร้องลองเชิง
ฝูงละมั่งฝังดินกินเพลิง ค่างแข็งแรงเริง
ยืนเบิ่งบึ้งหน้าตาโพลง
ป่าสูงยูงยางช้างโขลง อึงคะนึงผึงโผง
โยงกันเล่นน้ำคล่ำไป
ชบาบาน:
หนังสือมูลบทบรรพกิจ เป็นแบบฉบับร้อยกรองที่ยิ่งใหญ่ จนกระทั่งบัดนี้ยังไม่มีหนังสือใดเทียบเท่าใด้เลย ขอบคุณท่านสหัสวรรษที่นำมาเสนอบทที่ดีๆอย่างบทนี้
ให้อะไรหลายอย่าง หลับตาเห็นภาพ ในบทนี้พรรณาความให้เห็นอาการร่าเริงของบรรดาสัตว์ป่า ออกเสียงเป็นดนตรีชนิดต่างๆ กระผมยังงงๆกับดนตรีบางอย่าง
เช่นที่ว่า"...ซอเจ้งจำเรียงเวียงวัง..." ซอน่ะรู้จัก แต่"เจ้ง"คืออะไร กระผมเดาเอาว่าเจ้งคือดนตรีจีนชนิดหนึ่ง ที่เรียกกันว่า"กู่เจิ้ง" ใช่หรือไม่ขอรับ ดนตรีกู่เจิ้งเสียงเพราะมาก
ท่านสหัสวรรษ เป็นผู้ชำนาญกรณีย์ทางแผ่นดินใหญ่ น่าจะบอกเล่าสู่กันฟังได้บ้าง คุยกันสนุกๆเป็นความรู้ทั่วๆไปเท่านั้นเอง ขอรับ
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
[*] หน้าที่แล้ว
Go to full version