สัพเพเหระ > เป็นนักเลงกลอนอย่านอนเปล่า

กวีวรรค

<< < (3/10) > >>

สหัสวรรษ:
เห็นกระทู้กลอนของโปรดแล้ว อ้ะ ไม่ได้ต้องร่วมแจมหน่อย เห็นกลอนแล้ว ก็นึกถึงบรรยากาศเก่าๆสมัยเรียน ได้อ่านกลอนเก่าๆ ความรู้สึกเก่าๆที่เคยลึมก็สามารถรื้อฟื้นขึ้นมาได้ เช่นเดียวกับเพลง น่าแปลกนะ

จำได้ว่ามีอยู่วันหนึ่งเกิดมีอารมณ์สุนทรีย์นึกถึงบทกลอนพระราชนิพนธ์ ร.5เรื่องเงาะป่า ตอนนางลำหับเดินชมดอกไม้ไปตามทาง จำได้เลาๆ เลยค้นหาในเว็บ แปลกนะหาไม่เจอเลย ผมนึกฮึดขึ้นมาเลยไปนั่งค้นหาในห้องสมุดประชาชน เจอแล้วเลยจดไว้และเอามาเผื่อแผ่เพื่อนๆที่ร่วมสมัยและมีความรู้สึกที่คล้ายๆกันหน่อย

เมื่อนั้น
นวลนางลำหับพิศมัย
ครั้นรุ่งรางส่างแสงอโนทัย
ทรามวัยแต่งตัวไม่มัวมอม
สวมมะกล่ำกำไลสายสร้อย
ตุ่มหูพวงห้อยดอกไม้หอม
หวีไม้ไผ่บรรจงเป็นวงค้อม
ล้วนรายล้อมเหน็บประดับรับมวย   
แล้วจับจองคล้องไหล่ไว้เบื้องหลัง
ไม่รุงรังเข้าทีดูดีสวย
ชวนไม้ไผ่ลีลาศนาดนวย
รื่นรวยเข้าในดงพงพี   
ครั้งถึงซึ่งที่มีบุปผา                  
ดวงสุดาปรีดิ์เปรมเกษมศรี
กรีดเล็บเก็บพวงสุมาลี                  
นารีขับเพลงบรรเลงใจ   
ยามเช้า                                 
อุระเราชื่นแช่มแจ่มใส
สู้บุกป่ามาดมชมดอกไม้    
ข้าขอบใจมาลีที่เบิกบาน
เหมือนมาลีมิให้เรามาเก้อ   
เผยเผยอกลีบประทินกลิ่นหอมหวาน
สายหยุดดกย้อยห้อยพวงยาน   
กลิ่นซาบซ่านนาสาดอกน่าเชย
มะลิวัลย์พันกอพฤกษาดาด   
เหมือนผ้าลาดขาวลออหนอน้องเอ๋ย
รสสุคนธ์ขึ้นเป็นดงอย่าหลงเลย   
กำลังเผยกลีบเกสรสลอนชู
โน่นแน่อุ๊ยสารภีไม่มีใบ                 
เหมือนต้นไม้ทองตั้งอยู่ทั้งคู่
แมลงล้อมตอมว่อนเสียงหวี่วู    
ไม่มีผู้ช่วยสอยน้อยใจเอย”
มาลี                                  
ดอกดังสีบานเย็นเห็นฤาไม่
ผีเสื้อร่อนว่อนอยู่ดูวิไล    
งามกระไรหนอผีเสื้อช่างเหลืองาม
กินอะไรเกิดที่ไหนผีเสื้อเอ๋ย   
อย่าปิดเลยตอบต่อที่ข้อถาม
น้องจะได้ไปเกิดไปกินตาม   
ให้อร่ามเหมือนผีเสื้อเหลือสวยเอย

ชบาบาน:
กราบกรานคารวะท่านปรมาจารย์"สหัสวรรษ"  ที่เมตตาเข้ามาเยี่ยมเยือน  ไม่มามือเปล่าหอบหิ้วส่วนหนึ่งของวรรณกรรม
เข้ามาแจมให้คนรุ่นหลังรู้จักของดีๆ   มาอีกนะขอรับ  สิ่งดีๆในวรรณกรรมจะได้ไม่สูญหาย  คนอย่างท่านคนอย่างกระผม
แลหลายๆท่านที่ปรากฎในห้องนี้  ถือได้ว่าเป็นผู้บำรุงรักษามรดกไทยไว้สืบไป  ขอบคุณมากๆขอรับกระผม

สหัสวรรษ:
สวัสดีครับท่านชบาบาน
พูดถึงเรื่องกาพย์กลอนนี้ ของโปรดผมนานแล้ว เพียงแตหาคนรสนิยมเดียวกันมาคุยเรื่องเดียวกันยาก เหมือนเราไปดูหนังเรื่องนึงรู้สึกว่าสนุกมาก ครั้นจะหันหน้าไปคุยกับคนข้างๆ เขาก็ไม่เคยดูหนังเรื่องนี้ จะอธิบายว่าสนุกยังไงก็ลำบาก อึดอัดชะมัด

มีอยู่ช่วงที่ผมรวบรวมบทโคลง กลอน กาพย์จากเว็บมาปลีกวิเวกอยู่คนเดียว ไหนๆก็ไหนๆ ผมเลยเอากาพย์ยานี11 เกี่ยวกับ20ไม้ม้วนมาฝาก อืม กาพย์ยานี11 เนี่ยถือเป็นบทร้อยกรองที่แต่งง่ายอ่านง่าย นึกถึงสมัยเด็กมีนิยายภาพการ์ตูนก็บรรยายด้วยกาพย์ยานี11 เหมือนกัน สมัยนี้หาไม่มีแล้ว

20 ไม้ม้วน สูตรเก่า

: ผู้ใหญ่หาผ้าใหม่
ผู้ใหญ่หาผ้าใหม่ ให้สะใภ้ใช้คล้องคอ
ใฝ่ใจเอาใส่ห่อ มิหลงใหลใครขอดู
จะใคร่ลงเรือใบ ดูน้ำใสและปลาปู
สิ่งใดอยู่ในตู้ มิใช่อยู่ใต้ตั่งเตียง
บ้าใบ้ถือใยบัว หูตามัวมาใกล้เคียง
เล่าท่องอย่าละเลี่ยง ยี่สิบม้วนจำจงดี

: ใฝ่ใจให้ทานนี้
ใฝ่ใจให้ทานนี้ นอกในมีแลใหม่ใส
ใครใคร่แลยองใย อันใดใช้อย่าใหลหลง
ใส่กลสะใภ้ใบ้ ทั้งต่ำใต้และใหญ่ยง
ใกล้ใบแลใช่จง ใช้ให้คงคำบังคับ

: สะใภ้ใหม่
สะใภ้ใหม่ใส่ใจใคร่ อย่าหลงใหลใช่สิ่งดี
เยื่อใยในสามี หน้าสดใสเป็นใบบุญ
ต่ำใต้ใช้ใกล้ชิด บ้าใบ้จิตใฝ่การุณ
ผู้ใหญ่ใครมีคุณ สิ่งใดช่อบให้ตอบแทน

20ไม้ม้วน  สูตรใหม่

ผู้ใหญ่ บ้านสะใภ้ เห็นสาวใช้ นิสัยดี
ใส่ใจ ใฝ่ฝันมี แสนหลงใหล ใคร่ขอดู
สายใย แห่งใบรัก ใกล้ฟูมฟัก อยากอุ้มชู
เมียเก่า แอบในตู้ เมียใหม่อยู่ ใต้ตั่งเตียง
เมียเก่า หัวเราะใส เป็นผู้ใด มิให้เสียง
ใช่ใคร นางส้มเกลี้ยง เป็นใบ้บ้า น่าฆ่ามัน

ชบาบาน:
ตอนเป้นเด็กนักเรียน ก็ได้เคยท่องจำ 20 ไม้ม้วนเช่นกัน   สมัยนี้ไม่แน่ว่าเด็กจะยังท่องอยู่หรือไม่
ขอบคุณขอรับ ที่เอานำสิ่งดีๆม่าเผยแพร่

สหัสวรรษ:
สวัสดีครับท่านชบาบาน
กระทู้นี้จะมีคนคุยกันแค่2คนมั้ยนะ ไหนๆคุยกันเรื่องกลอนแล้ว เลยอยากแสดงฝีมือมั่ง เอาบทกาพย์ยานีที่แปลมาจากบทกลอนลำนำจริยาขนาดย่อมของท่านโจโฉ กวีเอกจีนอีกท่านหนึ่งในสมัยสามก๊ก คนไทยน้อยคนนักจะรู้ว่าท่านถนัดทางด้านกลอน แต่บทกวีบทนี้กำหนดในการศึกษาระดับมัธยมของจีนว่าต้องท่องจำให้ได้ ผมเลยยกทั้งต้นฉบับภาษาจีน กาพย์ยานีภาษาไทย และบทเพลงในละครเรื่องสามก๊กมาเพื่อให้เต็มรูปแบบ เคยแปลให้เพื่อนอ่านในเว็บมานานแล้ว เลยจับมาใส่ในขวดใหม่ซะเลย จะใช้ยูทูป มันเปลี่ยนรูปแบบจนเราเอามาแปะไม่ถูก เลยโดดเข้าเว็บจีนไปเอามาดื้อๆเลย แต่บางครั้งเปิดแล้วจะมีโฆษณาประมาณ10วิ อย่าแปลกใจ

http://www.tudou.com/v/VvskQ7i_2J0
短歌行
  
  对酒当歌,人生几何?
  譬如朝露,去日苦多。
  慨当以慷,忧思难忘。
  何以解忧?唯有杜康。
  青青子衿,悠悠我心。
  但为君故,沈吟至今。
  呦呦鹿鸣,食野之苹。
  我有嘉宾,鼓瑟吹笙。
  皎皎如月,何时可掇?
  忧从中来,不可断绝。
  越陌度阡,枉用相存。
  契阔谈宴,心念旧恩。
  月明星稀,乌鹊南飞,
  绕树三匝,何枝可依?
  山不厌高,海不厌深。
  周公吐哺,天下归心。

(ลำนำจริยาขนาดย่อม)

ดื่มเหล้าพร้อมเหล่าเพื่อน ผู้มาเยือนเพื่อนชีวา
ชีวิตเรานี่หนา จะหามีซักกี่หน

ดั่งน้ำค้างพราวตา เวลาตรู่อยู่ไม่ทน
อนาถชีวิตคน หนทางช่างลำบากนัก

ถึงแม้จะอาจหาญ คึกทะยานมั่นหาญหัก
ยังเรื่องกังวลหนัก สลักใจไม่อาจลืม

อย่างนี้ทำไงได้ ถึงทำใจให้เป็นปลื้ม
เอ้าเพื่อนเรามาดื่ม เพื่อคลายเหงาที่เศร้าใจ

เหล่าพวกหนอนตำรา   คอยกวนข้าให้เขวไขว้
คอยรบกวนจิตใจ ให้ข้ามีที่รำคาญ

ยังแต่เจ้าชีวิต ที่ข้าคิดเกรงทัยท่าน  
เพื่อความสมานมั่น ฉันเลยเฉยจนถึงบัดนี้

แว่วแว่วเสียงเก้งกวาง ร้องเสียงกร่างดังอึงมี่
เคี้ยวหญ้าในไพรี มันช่างมีความสุขนัก

ข้ามีแขกมาแล้ว ซอปี่แก้วกลองตีหนัก
ดนตรีมีพร้อมพรัก ขับขานให้ใจเบิกบาน

พระจันทร์อันสกาว ส่องแสงพราวพร่างบนลาน
ไฉนใจข้าหาญ อยากเก็บมันมาแนบไว้

พลันเกิดความกังวล อันล้นพ้นขึ้นในใจ
มิอาจระงับได้ ให้หมองหม่นเหลือทนนัก

ฝ่าเขาลำเนาไพร ที่ไกลๆไม่หยุดพัก
แต่ผลที่ได้มัก ไม่คุ้มกับที่คาดหวัง

คุยกับคนรู้ใจ เหล้าในไหเกลี้ยงเป็นลัง  
แต่ใจเราก็ยัง รำลึกถึงคนแก่เก่า

ในคืนที่จันทร์แจ่ม ไร้ดาวแซมแจ่มใจเรา
นกกาพลันร้อนเร่า เฝ้าบินไปในทิศใต้

เจอไม้ใหญ่วนเวียน เฝ้าแต่เพียรหากิ่งไม้
วนแล้วสามรอบไซร้ ไม่มีที่จะอาศัย

ขุนเขาทะยานเมฆ ยิ่งสรรเสกยิ่งสูงใหญ่
ทะเลลึกสุดใจ ใครหยั่งได้ให้บาทเดียว

โจวกงกินข้าวอยู่ รู้ใครมาพ่นข้าวเชียว
ทำได้ไม่ลดเลี้ยว ทั้งโลกหล้ามาสยบ

หมายเหตุ
โจวกงในที่นี้หมายถึงจีต้าน เป็นลูกชายคนที่สีของจิวบุ๋นอ๋อง เป็นน้องชายจิวบู๊อ๋อง ช่วยจิวบู๊อ๋องในการพิชิตติ้วอ๋อง กษัตริย์องค์สุดท้ายในราชวงศ์ซาง และสถาปนาราชวงศ์โจว ตามบันทึกประวัติศาสตร์ โจวกงเป็นคนที่ชอบหาคนมีความรู้ความสามารถเรียกว่า  (มองหาคนดีราวกับกระหายน้ำ)  โจวกงกลัวว่าจะสูญเสียคนดีของแผ่นดิน มีหลายครั้ง เวลามีคนมีความสามารถมาหา ยังสระผมอยู่ ก็รีบจับผมที่ยังไม่ได้หวีออกมาต้อนรับ บางทีรับทานข้าวอยู่ ได้ยินว่ามีแขกมา ก็รีบพ่นข้าวที่ยังไม่เคี้ยวออกมาต้อนรับแขกเหรื่อ  คำว่า(โจวกงพ่นข้าว) เลยกลายเป็น成语(คำสำเร็จรูปเชิงสุภาษิตเปรียบเปรย)  ที่แปลว่ากระตือรือร้นในการต้อนรับแขกเหรื่อ

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[#] หน้าถัดไป

[*] หน้าที่แล้ว

Go to full version