มีมิตรแท้ แม้เพียงหนึ่ง ไม่ถึงร้อย
ถึงมีน้อย ดีกว่ามิตร ริษยา
มีก้อนเกลือ แม้เพียงน้อย ด้อยราคา
ยังดีกว่า แม่น้ำเค็ม เต็มทะเล
เพื่อนเป็นร้อย คอยอยู่ มิรู้จิต
ใช่คู่คิด บิดเบือน เหมือนทรัพย์สิน
ยามมีมาก ฝากไว้ ในชีวิน
เมื่อหมดสิ้น ดิ้นหา คว้าเพียงเงา
ต้องอยู่เดียว เปลี่ยวจิต อย่าคิดมาก
ชีวิตยาก จะฝากใคร ให้อับเฉา
เกิดมาแล้ว ต้องแน่วแน่ แค่ตัวเรา
คงไม่เฝ้า เขาหรือใคร ให้ดูแล