...รู้ว่าต้องเจ็บมากหากคิดถึง
ไยไม่จึงเตือนใจอย่าคิดหวน
หากคิดแล้วความทุกข์อาจย้อนทวน
เจ็บล้วนล้วนจะโทษใครไม่ได้เลย
อย่าผ่านไปถิ่นเก่าเราเคยผ่าน
อย่าทำหาญเยือนเหย้าที่รักเผย
อย่าทำเป็นไม่ปวดใจดั่งไม่เคย
อย่าหยอกเย้ยยั่วเหย้าความเศร้าตรม
ความคิดถึงปรานีใครที่ไหนบ้าง
ความอ้างว้างห่างเหินนั้นเกินข่ม
ความคิดถึงจึงล้นหลามลามอารมณ์
ตราบสิ้นลมตรมสิ้นรักตระหนักใน
โบราณว่าความรู้ท่วมหูหัว
ยังเอาตัวไม่รอดได้ไฉน
นี่ความรักท่วมทั่วทั้งหัวใจ
จะรอดได้อย่างไรใจเจ้าเอย...