
ซมทำมะซาดยามแลง
พอเมื่อสูลิโยย้าย ค่ายค่ำลงแลง
เฮามาพากันไป เที่ยวตีนดอยกว้าง
เป็นที่ยินสนุกแม้ง มายมโนในสว่าง
เพาะเพื่อลมล่วงต้อง เย็นซ้อยซื่นใจ
หน่อยหนึ่งได้ เลียบป่าแคมเขา
เดินไปพอคาวเถิง ท่งมีหนองน้ำ
เห็นหมู่เยืองยืนซ้อง ซุมกินหญ้าอ่อน
แล้วเล่าลงดื่มน้ำ หนองนั้นคู่ตัว
เห็นทั้งแดดอ่อนต้อง หญ้าเบิกใบเขียว
คือดั่งเจียมพมปู ตามเต็มแดนด้าว
ยินออนซอนเซาเปี้ยม แยงดูดาซื่น
จนค่ำคืนมืดม้อย เมือบ้านบ่อนเดิม
จากหนังสือหัดอ่านชั้นปะถมปีที่ ๓
กะซวงสึกสา, ส.ป.ป. ลาว, ๑๙๘๔, หน้า ๙๐
คัดลอกจาก http://www.esansawang.in.th