จากกลิ่นโคลนสาบควายสายน้ำขุ่น
หวังไปวุ่นศึกษาวิชาสรรพ์
ในเมืองกรุงเมืองฟ้ามานานวัน
เอ็งมิผันเบือนกายเยือนไร่นา
พ่อและแม่แก่มากหวังฝากผี
ความหวังปรี่ล้นทรวงแสนห่วงหา
สองผู้เฒ่าเหงาหงอยคอยเวลา
ให้กลับมาตั้งฐานที่บ้านดง
เอ็งลืมเลือนเพื่อนพ้องพี่น้องสิ้น
ไปซบกลิ่นเมืองงามด้วยความหลง
จะชั่วช้าอย่างไรไม่พะวง
สักวันคงย่อยยับเยินกลับมา
ข้าได้รับรู้ข่าวจากชาวบ้าน
ว่าเอ็งร่านร่อนเร่เสน่หา
เที่ยวเปลี่ยนคู่สู่สมภิรมยา
อนิจจาน้ำใจเอ็งไม่จริง
ข้าเคยรักภักดียิ่งชีวิต
หวังสนิทเทิดทอดเป็นยอดหญิง
เอ็งกลับกลอกยอกย้อนหลอนเหมือนลิง
ทุกทุกสิ่งที่เอ็งทำข้าช้ำทรวง.