สัพเพเหระ > เป็นนักเลงกลอนอย่านอนเปล่า
ทะเลอารมณ์
ชบาบาน:
ลมทะเลเย็นชื่นในคืนหนึ่ง
หัวใจซึ่งปวดเจ็บต้องเหน็บหนาว
ในลำเรือเรื่อแสงแห่งแววดาว
พรายน้ำพราวพริ้งละมุนพออุ่นตา
กลบชีวิตหมองหม่นของคนยาก
สู้ลำบากทุกเกาะแก่งแสวงหา
ต้องทุกข์ท้อกลางทะเลเร่หาปลา
หวังหล่อเลี้ยงชีวาในนาคร
ทั้งครอบครัวตัวน้อยคอยพ่ออยู่
หวังคืนสู่เหย้าน้อยลูกคอยอ้อน
คราคืนค่ำวิบวับหลับตานอน
ผจงพรผ่านสายพระพายโชย
ฝากมนต์ทิพย์จิบแก้มน้อยแย้มยิ้ม
ใสอวบอิ่มเปล่งแดงไม่แห้งโหย
หัวใจพ่อเสน่หาไม่ราโรย
ไม่โอดโอยความยุ่งยากและตรากตรำ
ลมทะเลเย็นชื่นค่อนคืนแล้ว
น้ำค้างแก้วพร่างฟ้ามาพรมพร่ำ
เอนกายหลบซบหลับกับความจำ
ดื่มและด่ำถึงตัวน้อยจนผลอยไป.
ชบาบาน:
เป็นความผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่ของกระผม สัมผัสบทต่อบทในระบำดาวไม่ถูกต้อง กราบขอบคุณท่าน"รุ่นโบราณ" ที่เมตตาทักท้วง
นี่แหละน้ำใจของคนในวงการกวีวรรค กระผมเลยลบทิ้งและแทนที่ด้วย"ทะเลอารมณ์" กราบกรานขออภัยท่านวัฒนาด้วยขอรับ
คราวหน้าคราวหลังจะระมัดระวังยิ่งกว่านี้
รุ่นโบราณ:
แอบทักท้วงด้วยห่วงใยใช่ตำหนิ
ไยพี่มิแก้ไขในคำแผลง
"ระบำดาว"พลาดไปไม่รุนแรง
เสียดายต้องทำแท้งเสียของไป
ได้"ทะเลอารมณ์"มาชมชื่น
แม้ขมขื่นฝืนไปไม่หวั่นไหว
ความหวังรอริมนทีจึงมีใจ
ดังดาวเหนือนำให้ไปถูกทิศ
ระเรียงร้อยถ้อยคำด้วยน้ำหมึก
จารึกไว้จากใจพ่อขอก่อกิจ
เลี้ยงครอบครัวห่างไกลหลายชีวิต
เจ้ายาจิตขวัญพ่อจงรอคอย
ชบาบาน:
กราบคารวะท่านรุ่นโบราณ และท่านวัฒนา กระผมคงพลั้งเผลอไปเนื่องจากเบลอเพราะความชราเป็นเหตุก็ได้ ทั้งสองท่านเป็นปิยะมิตรทางวรรณศิลป์
ช่วยเมตตาทักท้วงต่อไปนะขอรับ เป็นเรื่องดีทีเดียว การปล่อยให้ความไม่ถูกต้องให้ดำรงอยู่เป็นเรื่องไม่ดีเอามากๆ ขอบพระคุณอีกครั้งขอรับ
ตู่ ลำพูน:
แว่ะมาให้กำลังใจครับ
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
Go to full version