สัพเพเหระ > เป็นนักเลงกลอนอย่านอนเปล่า

รักของแม่

(1/1)

เวียงสา980:
รักใดเล่า     รักแน่     เท่าแม่รัก
ผูกสมัคร    รักมั่น    ไม่หวั่นไหว
ห่วงใดเล่า    เท่าห่วง   ดังดวงใจ
ที่แม่ให้     กับลูก     อยู่ทุกครา
ยามลูกขื่น    แม่ขม    ตรมหลายเท่า
ยามลูกเศร้า   แม่โศก   วิโยคกว่า
ยามลูกหาย   แม่ห่วง   ดังดวงตา
ยามลูกมา   แม่หมด   ลดห่วงใย
ยามมีกิจ    หวังให้เจ้า   เฝ้ารับใช้
ยามป่วยไข้   หวังให้เจ้า   เฝ้ารักษา
ยามถึงคราว   ล่วงลับ    ดับชีวา
หวังให้เจ้า   เฝ้าปิดตา   เวลาตาย

ชบาบาน:
เขียนกลอนเกี่ยวกะแม่ได้ซึ้งดีจังขอรับท่านเวียงสา    แม่คือพรหมของลูก  แม่คือหนึ่งเดียวของลูก  ท่านวัฒนาร้อยเรียงความรักความห่วงใยแม่ได้จับใจมากๆ
ถนอมชีวิตและให้ความสมบูรณ์พูลสุขแก่แม่กันเถิด  ความกตัญญูจักทำให้เราเกิดเป็นคนทุกๆชาติ  เพราะรู้จักรักแม่คือคุณสมบัติของความเป็น"คน"

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ