สัพเพเหระ > เป็นนักเลงกลอนอย่านอนเปล่า

ความพลัดพรากจากสิ่งที่รัก

(1/1)

เวียงสา980:
ความพลัดพราก    สื่งที่รัก   มักเป็นทุกข์
ราวเพลิงรุก      รอนราน     เร่งผลาญเผา
ความรักเอ๋ย     เคยงาม    ตามเป็นเงา
เหมือนฝนตก   ไม่มีเค้า   เกินเข้าใจ
ชีวิตคู่        อนิจจา     ถึงคราล่ม
ผูกเงื่อนปม  พอกหม่น  จนหมองไหม้
โอ้ยามรัก    หวานชื่น   รื่นฤทัย
โอ้ยามชัง  ช่างกระไร   เศร้าใจเอย

ชบาบาน:
เศร้านัก   รำพึงรำพัน ลึกซึ้งกินใจ เขียนนะขอรับ ท่านเวียงสา

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ