สัพเพเหระ > เป็นนักเลงกลอนอย่านอนเปล่า

นวลจันทร์

(1/1)

ชบาบาน:
   นวลจันทร์แจ่มแต้มฟ้าเพลาค่ำ
น้ำค้างฉ่ำแพหญ้าชื้นระรื่นสวย
ผะผ่าวเยือกสายลมพรมระรวย
ผืนฟ้าสวยระยิบดาวพราวนภา

บทเพลงรักเรียกขานผ่านขุนเขา
กระแสเศร้าทอดเสียงสำเนียงปร่า
ดังคนช้ำแอบสะอื้นกลืนน้ำตา
เมื่อเวลาพานพบจบลงไป

นกละเมอเผลอร้องก้องไพรกว้าง
คล้ายอ้างว้างในนิยามความหลงใหล
หัวใจเอยเฉยชามาเท่าไร
ยินเพลงไพรสุดฝืนกลืนความตรม.

กิตติศักดิ์ วังผา:
 นวลจันท์เจ้า..........จากไกล.............ไม่หวลกลับ
คืนเดือนดับ............ลับฟ้า...............พาขื่นขม
หัวใจข้า................ระกำ.................ช้ำระบม
แทบสิ้นลม.............สะอื้น.................กลืนน้ำตา

ชบาบาน:
ขอบคุณท่านกิตติศักด์มากๆขอรับ ที่ช่วยเสริมความแข็งแกร่ง

กิตติศักดิ์ วังผา:
ทุกราตรี.................พี่จ้อง.................มองจันทร์เจ้า
สุดแสนเหงา............นับดาว...............สกาวฟ้า
ยิ่งลมหนาว..............กระโชก.............พัดโบกมา
คิดถึงนวล...............จันทร์จ๋า.............ชบาไพร

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ