ด้วยดวงตาซื่อใสช่างไหวหวาม
สุดงดงามเพราพริ้มอิ่มเอิบฝัน
ระคนเศร้าหม่นรื้นทุกคืนวัน
ประกายนั้นแสนงามยามมองมา
ใครหนอใครช่างทำเธอช้ำชอก
ใครหนอหลอกด้วยเล่ห์เสน่หา
สร้างรอยบาปสาปซ้ำไม่นำพา
หยาดน้ำตาซึมเปื้อนเป็นเพื่อนใจ
บ้านใกล้กันเห็นกันทุกวันหมอง
ยามเธอร้องครวญคร่ำทำไฉน
เป็นแก้วร้าวแก้วรานสะท้านใจ
อยากเข้าไปปลอบขวัญกัลยา
ร้องไห้เถิดนวลน้องจงร้องไห้
น้ำตาไหลด้วยฤทธิพิษความปร่า
จะชะล้างความหลังฝังอุรา
ให้แก้วตาสร่างโศกจากโรคใจ
อยากจะเก็บเศษแก้วแล้วมาหลอม
เพื่อถนอมแก้วขวัญเป็นอันใหม่
เปล่งประกายพรายพร่างในกลางใจ
จะมิให้แก้วร้าวอีกคราวเลย...!!.