สัพเพเหระ > เป็นนักเลงกลอนอย่านอนเปล่า
แค่ดอกหญ้า
ชบาบาน:
อุษาสางสายสิ้นไร้กลิ่นเสียง
ดอกหญ้าเพียงสะบัดส่ายระบายฝัน
เชิดชูกลีบแย้มท้าดวงตาวัน
อวดสีสันสวยใสในทิวา
แม้ต้อยต่ำกว่าใครในโลกล้วน
ใครไม่หวนคิดถึงคะนึงหา
ก็ขออยู่อย่างเขียมเจียมอุรา
แค่ดอกหญ้าต่ำเตี้ยเรี่ยพื้นดิน!!!!.
กิตติศักดิ์ วังผา:
เคยฝักใฝ่.................ไขว่คว้า.....................ดอกฟ้าเจ้า
แต่เพราะเรา.............ต้อยต่ำ.......................ดั่งกรวดหิน
คงไม่อาจ................หมายปอง....................น้องยุพิน
วาสนา...................ชาวดิน.......................กินน้ำตา
ชบาบาน:
ขอบคุณท่านกิตติศักดิ์ วังผาเป็นอย่างยิ่ง ที่สนใจแลเข้าใจในเชิงกวีไม่น้อย เขียนต่อไปเถอะขอรับ
กิตติศักดิ์ วังผา:
แม้นเจ้าเป็น....................ดอกหญ้า....................ข้างถนน
ถูกผู้คน........................เหยียบย่ำ......................ใบช้ำหมอง
พี่ขอเด็ด.......................เจ้าไป........................ใส่พานทอง
ประดับไว้.......................สี่ห้อง.......................ของหัวใจ
ชบาบาน:
ดูจะเข้าท่าเข้าทางเป็นเรื่องเป็นราวดีทีเดียว ขอบคุณขอรับ
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
Go to full version