สัพเพเหระ > เรื่องเล่าต่างๆ อยากเล่าให้เพื่อนๆฟังเชิญครับ
คำเตือนหลังบำบัดทุกข์ในห้องน้ำสาธารณะ
ปอนด์ บินหลา:
น่าชื่นชมครับ คนดียังมีอยู่ในสังคมไทย
หนุ่มนางาม:
เมื่อต้นเดือน ธ.ค. ผมเข้าไปทำธุรกรรม ใน ธนาคาร ธกส เมื่อได้บัตรคิวแล้วก็นั่งรอ ผมรอประมาณ 30 คิว เวลารอครึ่งชั่วโมงกว่า นั่งหงุดหงิด ข้างๆกัน มีชายคนหนึ่งเหมือนกัน นั่งโซฟาคนละตัว คือนั่งด้านหลังติดผนังมีโซฟา เอาโทรศัพท์มาดู ไม่มีใครโทรเข้า เผลอลืมวางไว้ข้างตัวน่านแหล่ะ พอเสียงคิวเรียก ลุกออกไปหน้าเคาเตอร์ จัดการธุระเสร็จ เดินออกจากธนาคาร ไปร้านก๋วยเตี๋ยว ตกใจนึกถึงโทรศัพท์ รีบโทรเข้าทันที มันปิดเครื่องไปแล้ว
หลังจากนั้นผมก็คิดว่า คนเราสมัยนี้มันสุดยอดจริงๆ ผมคิดได้เลยว่า จะหาความปรารถนาดีต่อกันมันยากมาก ผมลุกจากเก้าอี้ โทรศัพท์อยู่ตรงนั้น มีคนนั่งอยู่เหมือนกัน ไม่มีการเตือนหรือเรียกบอก แต่น่าจะเป็นการจ้องดูมากกว่า ว่าเจ้าของเค้าพ้นไปรึยัง เวรกรรมจริงๆ มันไม่ได้ตกอยู่ข้างถนนซะหน่อย
โชค นรา:
บ้านผมถ้าเจออย่างนี้ ... สิ่งแรกที่ต้องทำคือ .. รีบออกมาทันที..จากนั้นไปแจ้งเจ้าหน้าที่กู้ระเบิด .. พูดจริงนะครับสาบานได้ .. :'e:56
น้องดา:
ที่จริงเราเป็นคนเอาของมาคืนน่าจะขอบคุณเราแต่ไม่เป็นไรคนเรา ลูกต่างพ่อ ต่างแม่ พูดยากค่ะ แต่ก็อดคิดไม่ได้ น่าจะขอบคุณมากค่ะให้กำลังใจนะคะขอบคุณค่ะคุณ ฉัตรเจริญที่ให้ข้อคิดดีๆๆๆเตือนตัวเองและคนอื่นด้วย
ทวีป โคราช:
ไม่เป็นไรครับ ทำดีไม่ต้องหวังผลตอบแทน
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
[*] หน้าที่แล้ว
Go to full version