สมชายและสมศรี กำลังจะแต่งงานกัน
วันเข้าหอ เจ้าสาวสมศรีเหนียมอายมาก
จึงถามเจ้าบ่าวสมชายว่า หลังแต่งงานกำลังจะเข้าหอ
เธอจะต้องทำตัวอย่างไร? สมชายบอกไม่ยาก
......
สมมุติให้สมศรีเปรียบเสมือนคุก
ส่วนตัวเขาก็เหมือนผู้คุม มีหน้าที่พานักโทษเข้าคุก
พอเข้าหอ เจ้าบ่าวสมชายก็ทำหน้าที่
ตามที่บอกเจ้าสาวไว้ คือ พานักโทษเข้าคุก
เมื่อเสร็จกิจแล้ว เจ้าบ่าวเหนื่อยก็หลับไป
.....
เวลาผ่านไปสักพัก เจ้าสาวสมศรี ก็สะกิดว่า
พี่สมชาย นักโทษหนีคุก ให้จับเข้าคุกด้วย
เจ้าบ่าวสมชาย พยักหน้าหงึกๆ และยิ้มแห้ง ๆ
แล้วก็นำนักโทษเข้าคุกตามที่เจ้าสาวบอก
หลังจากนั้น เขาก็เหนื่อยมากและหลับสนิท
.....
เป็นอย่างนี้หลายรอบ เจ้าสาวสะกิดอีก
คราวนี้ เจ้าบ่าวสมชายเกิดอาการหมดแรงแล้ว
ด้วยความเหนื่อยอ่อน จึงบอกสมศรีไปว่า
สมชาย : มันเป็นนักโทษก็จริง
แต่ศาลไม่ได้ตัดสินให้จำคุกตลอดชีวิตนะ!!
......
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
อย่าพานักโทษเข้าคุกบ่อยจะหมดแรง
