สัพเพเหระ > ขำขัน คลายเครียด
เรื่องเล่าของ...พระมหาสมปอง
จ้อง:
อ่านเจอเลยเอามาเล่าต่อ เป็นบางตอน
----
พระมหาสมปอง ท่านไปสอนเด็กที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง
มีศัพท์บางคำที่ญาติโยมใช้กับพระไม่ค่อยถูกต้องนักท่านเลยช่วยชี้แนะ
อย่างเช่น
ถ้าพระกิน เรียกว่า ฉัน
พระนอน เรียกว่า จำวัด
พระป่วย เรียกว่า อาพาธ
พระตาย เรียกว่า มรณภาพ (ไม่ใช่เรียกป่อเต็กตึ๊งนะ)
แล้วพระอาบน้ำล่ะ เรียกว่าอะไรเอ่ย คราวนี้พระถามให้เด็กๆ ตอบบ้าง
เสียงตอบแว่วมา : เรียกคนมาดู
จบกัน
--
คำคมก่อนจาก
ไม่จำเป็นต้องบินไกลเหมือนใครเขา ให้บินเท่าที่เราจะบินไหว
ส่วนท่าบินไม่จำเป็นต้องเหมือนใคร บินให้ไกลไปถึงฝั่งเท่านั้นพอ
สาธุ
:'e:43
จ้อง:
ขออนุญาตแก้ไข สงสัยมุขแป๊ก!
ย่านชุมชนแห่งหนึ่ง มีร้านค้ารับบริการอัดกรอบรูป
ทั้งกรอบรูปทั่วไปและอัดกรอบพลาสติก รวมทั้งยังรับเลี่ยมพระด้วย
หน้า่ร้านจะมีป้ายขนาดย่อม ๆ เขียนแปะไว้ข้างฝาประตูบ้าน
พระสงฆ์องคเจ้า ยามเดินผ่านไปแถวนั้นสะดุ้งโหยงกันเป็นทิวแถว
สำหรับพระรูปที่เคยผ่านไปแถวนั้น มักจะไม่ค่อยเดินฝั่งนั้นนัก
แต่จะเดินฝั่งตรงกันข้ามของถนนเสมอ
ญาติโยมตามไปด้วยเลยถาม
"ทำไปพระท่านไปไม่เดินฝั่งโน้น แดดก็ไม่ร้อนด้วย"
"เดินฝั่งนี้ดีแล้วล่ะโยม มองดูป้ายหน้าร้านนั้นสิ"
ญาติโยมมองไปหน้าร้านรับอัดกรอบรูป มีป้ายแขวนขนาดย่อมเขียนไว้
รับอัดพระ
เจ้าของร้านนักเลงซะด้วย...กลัว !
:'e:56
น้องดา:
:'e:37เอิ๊กๆๆๆๆ อย่าหลงไปเดินทางนั้นแล้วกัน5555+ระวังโดนเลี่ยมทองเลย
ฉัตรเจริญ:
โอ!ร้านคุณ"จ้อง"มั้ง ที่รับ อัดพระ แต่มันบาปนะโยม
:'e:37
สุบิน:
:'e:38 คุณจ้องรับ อัดพระ
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
Go to full version