ถึงจะมีเสียงข้าวตอก ข้าวโพดคั่วแทรกมาบ้างแต่ก็ไม่ได้ทำให้ความไพเราะลดน้อยลงไปเลย เรื่องนี้คงต้องสรรเสริญครูเพลงยุคเก่าที่ท่านได้สรรสร้างผลงานได้อย่างยอดเยี่ยม ทั้งคำประพันธ์ ทำนองและคัดสรรนักร้องอย่างพิถีพิถันลงตัว น่าเสียดายที่บทเพลงเหล่านี้ไม่มีการสร้างสรรค์ออกมาอีกเลยหรือจะเรียกว่าเพลงลูกกรุงนั้นตายแล้วก็คงจะได้ ผมว่าน่าเสียดายมากๆเพราะเพลงในยุคปัจจุบันคำประพันธ์มักจะเหมือนการพูดคุยไม่มีคำคล้องจ้องอะไรเลย ไม่เหมือนกับครูเพลงในยุคก่อนๆที่ท่านช่างสรรหาคำไพเราะมาร้อยเรียงให้เราได้เสพอย่างมีอรรถรส ซึ่งทำให้บทเพลงเหล่านั้นยังคงตรึงใจเราอย่างไม่รู้คลาย ขอบคุณมากครับที่ได้นำบทเพลงไพเราะมาเผยแพร่ให้สมาชิกได้รับฟังกัน
หัวข้อ: วินัย จุลละบุษปะ - ดอกไม้ในฝัน (อ่าน 1790 ครั้ง)
